Over Vasana’s gesproken

Over twee weken krijgen mijn man en ik de sleutel van onze nieuwe woning in Kerkrade. Ook mijn praktijk zal na bijna 10 jaar in een nieuw jasje gestoken worden, uiteraard met bijpassend interieur. Voor dat interieur heb ik twee nieuwe fauteuils besteld die een maand geleden geleverd werden. De fauteuils bleken echter een andere kleur dan ik had besteld en dus nam ik, toen nog vol goede moed, contact op met de leverancier om de verkeerd geleverde stoelen op te laten halen en een nieuwe datum te plannen voor het leveren van de juiste versie. Althans, dat probeerde ik.

Na dagen van bellen (of eigenlijk niet zozeer bellen, als wel in de wacht staan met een muziekje op de achtergrond dat suggereerde dat er ergens een foute plaat was blijven hangen), opende ik met enige tegenzin de chatfunctie. Na een hoop heen en weer gechat met iets dat waarschijnlijk gewoon een robot was, werd er per mail contact met mij opgenomen. Ik verduidelijkte de situatie, vroeg of de fauteuils (die samen met hun verpakking onze halve woonkamer in beslag nemen) op korte termijn konden worden opgehaald. Dat kon. Geen enkel probleem. Gaan we regelen.

Wat echter in werkelijkheid gebeurde was een maand van heen en weer mailen, waarbij ik telkens opnieuw dezelfde vragen moest beantwoorden (“Woont u op de eerste verdieping? Kunt u een foto maken van de fauteuil? Kunt u het verzendlabel fotograferen? Wilt u de stoelen laten ophalen? Woont u op de eerste verdieping? Kunt u de andere fauteuil ook nog fotograferen? Kunt u het andere verzendlabel ook nog fotograferen? Wilt u de stoelen naar een DHL punt brengen of moeten we ze komen ophalen?” etc).

Totdat ik er na een aantal weken genoeg van had en een klacht indiende. Een week later had ik nog geen steeds geen reactie op mijn klacht. Evenmin had ik afspraak over het ophalen van de stoelen. En toen ging ‘ie af, mijn vasana of wat Eckhart Tolle het pijnlichaam noemt.

Mijn maag verkrampte, mijn hele lichaam spande zich aan en ik werd ontzettend kwaad. Ik kookte van woede. In mijn hoofd begonnen zich gedachten te vormen die ik niet aan het papier durf toe te vertrouwen, zoveel schuttingtaal bevatten ze. De woede die ik voelde, was helemaal niet in verhouding tot wat er feitelijk aan de hand was, hetgeen voor mij altijd een duidelijk indicatie is dat het hier om oude pijn (lees: een vasana) gaat die getriggerd wordt door een nieuwe situatie.

Gelukkig heb ik in de laatste jaren geleerd om niet te handelen naar dit soort emoties, maar om, wat Steve Beckow van GAoG noemt “the upset clearing proces” noemt toe te passen, al gebruik ik een aangepast versie van dit proces. Dat werkt als volgt:

1. In plaats van naar mijn emoties te willen handelen, pauzeer ik en haal een paar keer diep adem. (Met diep ademen bedoel ik hier laag in de buik ademen.)

2. Dan voel ik wat het precies is dat ik voel, ik benoem het, maar zonder oordeel. In eerste instantie was het vooral woede die ik voelde, maar toen ik wat beter ging voelen, bleek het eigenlijk machteloosheid te zijn, als gevolg van het feit dat ik me totaal genegeerd voelde.

3. Dan vraag ik mijn Hogere Zelf, om me een beeld of indruk te geven van de oorsprong van de pijn, dus van het gevoel machteloos te zijn. In dit geval was de oorsprong gelegen in een ervaring uit een eerder leven, waarin ik veroordeeld en geëxcommuniceerd werd voor een misdaad die ik niet had begaan.

4. Dan doorvoel ik de emotie volledig, totdat ik merk dat deze zakt. Als we emoties als onprettig ervaren, hebben we de neiging om ons ervoor af te sluiten, onszelf af te leiden, of ernaar te handelen, maar emoties zijn er maar met één reden: om gevoeld te worden.

5. Vervolgens roep ik de Violette Vlam aan om alles wat ik heb vrijgemaakt en wat niet langer bij me hoort te transformeren.

6. Tot slot bedank ik de mensen of situatie dat ze als trigger hebben gefunctioneerd, zodat ik mijn oude pijn en trauma’s los kan laten en kan helen.

Nadat ik het bovenstaande proces had toegepast en voelde dat ik weer ontspande heb ik mijn gidsen gevraagd om de situatie op te lossen. Dat had ik eerder al eens gedaan, maar omdat ik de les in deze situatie niet had gezien, waren mijn gidsen zo vriendelijk nog even te wachten met een oplossing. Nu ik echter had begrepen dat deze situatie diende om onverwerkte pijn uit een vorig leven te helen en daarmee actief aan de gang was gegaan, waren mijn gidsen maar al te bereid om de situatie op te lossen.

Een paar uur later pakte ik in een ingeving de telefoon, kreeg meteen een vriendelijke dame van de klantenservice aan de lijn, legde haar de situatie uit, en liet haar beloven dat ze het zou oplossen en zie hier, een half uur later had ik een afspraakbevestiging voor het ophalen van de fauteuils.

Ik zou deze blog willen afsluiten met “eind goed al goed”, maar dat zou niet helemaal correct zijn. Vasana’s verdwijnen meestal niet in één keer, ze moeten laagje voor laagje geheeld en opgelost worden. Deze concrete vasana uit een eerder leven, houdt mij al zo’n jaar of acht regelmatig bezig en hoewel de lading ervan lang niet meer zo heftig is als in het begin, ben ik ervan overtuigd dat ‘ie zich vast nog een keer gaat aandienen. Ik zal deze blog daarom maar afsluiten met:

Wordt vast vervolgd…….;-)